Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.
οξύθηκτος — ὀξύθηκτος, ον (Α) 1. (για όπλα) ο ακονισμένος οξέως, αυτός που έχει αιχμηρή κόψη, κοφτερός 2. (για πρόσ.) μτφ. αυτός που κεντρίζεται βαθιά από πάθος, εμμανής, εξαγριωμένος. επίρρ... ὀξυθήκτως (Α) με οξύθηκτο, αιχμηρό τρόπο ή εξαγριωμένα, με μανία … Dictionary of Greek
ὀξύθηκτος — sharp edged masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀξυθήκτοις — ὀξύθηκτος sharp edged masc/fem/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀξυθήκτῳ — ὀξύθηκτος sharp edged masc/fem/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οξυ- — (ΑΜ οξυ ) α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθ. ὀξύς και προσδίδει στο β συνθετικό την ιδιότητα τού αιχμηρού, τού μυτερού (πρβλ. οξύ ρρινος, οξύ ρρυγχος), τού διαπεραστικού (πρβλ. οξύ τονος, οξύ φωνος),… … Dictionary of Greek
οξυθηγής — ὀξυθηγής, ές (Α) οξύθηκτος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ * + θηγής (< θήγω), πρβλ. νεο θηγής] … Dictionary of Greek
ὀξυθήκτωι — ὀξυθήκτῳ , ὀξύθηκτος sharp edged masc/fem/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
